GUSTO kong UMIYAK

ok na ako.

Alam nilang lahat yun. Nalulungkot ako sa maraming bagay. Pero mas natatakot sa maaring mangyari.Naguguluhan sa nadarama ko para sa kaniya. Pero nais ko nang makawala sa kaniya. Mas gusto ko lang mag-isip.

'ning

nagising ako kagabi, pawis na pawis.
May kumakalampag.. di tumitigil nakakapraning..
palagi na akong nagigising ng takot. Kaba..

Kung patuloy ang takot paano ko mabubuhay ng normal..
Ayokong matakot..
Ang ginagawa ko ay masmalawak.. hindi ito extracurricular, trabaho o pamapalipas ng oras..
Hindi ko alam kung bakit pero wala akong pakialam..

Manhid na siguro.. ayokong patuloy na matakot.

Sugod mga Kapatid

Nagpahula ako ang sabi sa akin

"masyado ka madrama, pero di ka naman talaga nalulingkot. Oo, maaring may nadarama ka para sa kanya pero sa kabuuan hindi ka rin naman ganun ka saya kung sakaling magkarelasyon kayo. hahanapin mo pa rin ang pagiging mag-isa. Hindi kayo magtatagal. May darating naman na isa pa."

Lasing ako.. naglalasing lasingan..
Puwedeng totoo
dapat ko na tigilan..
pero hindi talaga.

Andaming Chaka

Sa bawat sulok ng kahabaan ng lansangan. May nakasilip na mga mata. May umaaligid at nagmamatyag. Bawat kibot ay tinatala. Maraming nagkikimi at di pumapansin. Habang may napupokpok, habang may nadadapa, habang may namamatay. Patuloy silang nakapikit at di nababagabag sa mga nagaganap sa paligid.

"We must take sides. Neutrality helps the oppressor, never the victim. Silence encourages the tormentor, never the tormented. Sometimes we must interfere. When human lives are endangered, when human dignity is in jeopardy, national borders and sensitivities become irrelevant. Wherever men and women are persecuted because of race, religion, or political views, that place must - at that moment - become the center of the universe." -- Elie Wiesel, Nobel Peace Prize winner and Holocaust survivor