para sa isang linggo

Anarkiya sa relasyon nasa bingit nang muntik-muntikanan na sa bawat di inaasahang saglit nasusungkit ko ang daplis ng iyong ngiti Amg bawat dampi na hindi ko inaasahang ngiti aabot sa nanahimik kong bisig at sa bawat daplis ng ng mahal kita ay isang uniberso ng katotohanan

inconsistency

I know it's bound to end. I accept it.

I love you...
But I must let you go...

We'll see each other, someday...
And I'll hug you like an old friend...
Smile at you..
and thank you for
that day, I don't know when..


Sa iyo-- na may marka ng kalayaan

Inihapag ko na ang lahat

Ang aking pagdududa't pangamba,
Ang aking sigarilyong unti-unting naabo,
Ang aking nakaraang, lumipas na lang,
hindi naman kumonot ang iyong noo
wala naman halong pakla ang iyong labi
magaan mo itong isinilid
at inipon sa iyong mga palad

Inilibot kita sa buong kalunsuran,
sa saglit na pagsakay at pagbaba sa ating biyahe
habang nakakapit ang iyong daliri sa aking kamay
kinakabisado ko ang iyong mukha,
Babaunin ko ito,
kakamustahin,
papanaginipan,
para pagdating ng susunod na buwan
ay tantyado ko na ang mga marka ng aking pagsinta

Inabot mo sa akin ang iyong iniisip
Ibinalot ng mga kwento
Inihabi sa mga tula
atsaka ipinarinig ang iyong tinig
na may aliw-iw ng dagat
ng kalayaan at ng pag-asa
"magkikita tayong muli"
sabi mo
naramdaman ko ang pisil sa aking pisngi
dumaplis sa hangin ang iyong halimuyak
at mula sa kinaroroonan mo ay humampas
ang iyong saglit na pamamalagi sa aking gunita

Sa iyo-- na may marka ng kalayaan
Gusto kong habulin ang malaking ibon
na inangkasan mo sa iyong paglayo
Sana'y mabigat na ang kaniyang inaakay
para hindi ka na lang niya pinasan
O di kaya'y habang naghahanda
pumahimpapawid
ay naikulong kitang muli sa aking mga bisig

sa akin-- ka na muna..
Kahit kaunti pang saglit..
kahit ngayon lang
kahit hanggang mamaya
kahit hanggang bukas..

Ang kasawian ay hindi repleksyon ng kahinaan

Ngayong halalan, ating maitatala sa numero ang tatlong buwang pinaghandaang pagod. Dito, atin nang masasalat ang mga pangako, plataporma at mga pahayag na nagmula sa ating napiling kandidato. Dito, atin nang hahamunin ang lahat ng bagong mauupo.


Para kay Aquino: hamon ko ay hustisya at lupa, para sa libo-libong magsasaka sa kaniyang mga hacienda. Hamon kong gawan ng paraan ang problema ng bayan sa sahod (patas at nakabubuhay) , trabaho (disente at regular na trabaho para sa mga manggagawa), edukasyon (libre at dekalidad na edukasyon sa lahat ng antas) at karapatang pantao (buksan muli ang peace talks at hustisya para sa mga biktima ng pampolitikang pamamaslang). Tapusin ang VFA (para sa karapatan ng kababaihan at ng mga OFW sa loob at labas ng bansa) at magpatupad ng programa para sa pambansang industrialisasyon (tanggalin ang EVAT at RVAT, magkaroon ng masmataas na prayoridad sa batayang pangangailangan ng bansa katulad ng bigas, kuryente, patubig, pabahay atbp).


Pagkatapos ng labin-dalawang oras ng pagbabantay ng boto, mula sa magulong proseso ng pagsusubo ng balota sa pcos machine, sa mga di nakaboto dahil sa nawawala ang pangalan sa listahan, sa mga nanginginig at pinapasmang kamay, sa mga nagbubugan sa gitna ng pila, sa mga nang-away ng BEI, sa mga sirang PCOS machine, stampede sa bilangan, barilan sa ibang lugar at marami pang iba karanasan na nakatala na sa kasaysayan at sa puso nang mga sumubaybay at kahit papaano ay umaasang may mangyayaring pagbabago. Hindi ang halalang ito ang sagot sa ating inaasam na pagbabago, at silang mauupo ay may malaking katungkulan na tuparin at sumalungat sa kinasanayan nang sistema sa gobyerno. Nasa ating kamay pa rin ang pagigiit at pagbabantay sa kanilang susumpaang tungkulin.


Kahit na hindi ako nakaboto, at hindi nanalo ang mga gusto kong kandidato, umaasa pa rin akong sila ang mga masnararapat na maupo sa puwesto dahil sa kanilang pagsusulong ng tunay na platapormang magsisilbi sa bayan. Hindi lang ito usapin ng pag-asa at paglaban o ng magandang laban, ito ay dapat lapat sa lupa at tuloy-tuloy na paglaban.


“ hindi bawal mangarap ang mahirap, basta’t may tiwala sa maykapal at may panindigan..”


Ang kasawian ay di repleksiyon ng kahinaan, ito’y pagpapatuloy ng ating nasimulan. Ito’y simula ng tunay na laban para sa tunay na pagbabago. Hindi lang ang mga nakadilaw ang bayani. Tayo na patuloy na nangangarap ang magpapasya sa ating hinaharap.

Umaasa sa 2010

Tuwing nagpapalit ang taon, di ko maiwasang balikan ang nakalipas na mga taon sa aking buhay. Hindi ko maiwasang umasa at mag-alala, mangarap at magpasya. Naipaghahambing ko ang mga pangarap ko noon at ang aking mga napagpasyahan na tahaking landas.

Sa edad kong bente-kwatro,dapat kasal na ako, may sarili ng pagkakakitaan o kahit papaano may makakasama na sa aking pagtanda. Subalit *hehehe* madaming nangyayari, kaya mas pinili kong *kahit papaano* ay mabuhay ng simple. Pinipilit kong baguhin ang sarili ko sa paraang sana bandang huli ay matanggap ko mismo ang di na matutupad na mga plano at ang mga di na mababalikang pagpapasya.

Minsan iniisip ko tuloy kung tama nga ba ang aking naging desisyon. Mula sa aking trabaho hanggang sa mga nangyari sa aking mga relasyon. Malaki ang pagbabago sa bawat araw, sa bawat mensahe, sa bawat salita, sa bawat suliranin at sa marami pang ibang aspeto ng buhay. Natuto akong bitiwan ang ibang mga mahahalagang tao sa buhay ko. Hindi ko sinasadyang malimutan sila paminsan minsan at mas lalong di ko sinasadyang kalimutan ang iba ng tuluyan.

Sa bandang huli kasi, alam kong darating sa punto na kailangan kong harapin ang buhay mag-isa. Kailangang hindi ko iasa ang aking kaligayahan sa iba at kailangan rin matuto akong di mangarap lamang, kailangan kong gawin ang mga dapat gawin nang walang halong pag-aalinlangan.

Siguro nga malas ako sa taong 2009, unang araw pa lamang ay tila anino na nang aking buong taon. Madaming kaganapan sa bansa at madaming hindi nasagot na katanungan. Subalit madami din namang kalakasan na nagtulak sa akin para patuloy na tumugon sa pagkakataon. Madalas lang nagbibiro ang tadhana kaya't paulit-ulit akong bumabangon at nadadapa.

Sana nga sa taong ito, umaasa akong kahit papaano, nadadagdagan man ang aking edad, nadadagdagan ang mga pangyayaring sana nga ay makakapaghulma ito sa akin sa mga susunod pang mga taon.